Βιέννη –Δούναβης -Μπρατισλάβα

Κυριακή του Λαζάρου, μπαίνω στο μετρό της Βιέννης και περιμένοντας στην αποβάθρα να έρθει ο συρμός πέφτει το μάτι μου πάνω σε μία διαφήμιση με σλόγκαν «Bratiswien – Wienslava, Central Danube Twin City Line» και από κάτω με μικρά γράμματα στα γερμανικά «ταξιδέψτε στην Bratislava από την Βιέννη αυθημερόν με καράβι στον Δούναβη, εισιτήρια πωλούνται στην Schwedenplatz». Με τον πατέρα μου και συναδέλφους του αποφασίζουμε να κάνουμε το ταξίδι μέσω του Δούναβη την επόμενη μέρα μιάς και για τους Αυστριακούς και τους υπόλοιπους Καθολικούς ήταν Δευτέρα του Πάσχα, άρα αργία. Αλλάζουμε πορεία και κατευθυνόμαστε προς την Πλατεία Σουηδίας, όπως αναγραφόταν στην διαφημιστική πινακίδα, για να αγοράσουμε τα εισιτήρια. « 60 Euros per person. Check in is at 8.30, departure at 9. You must have with you your identity card or passport! »
Την επόμενη μέρα και στις 8 και μισή όπως μας είχε υποδείξει ο πωλητής ήμασταν στην αποβάθρα, στο κανάλι του Δούναβη που διασχίζει την Βιέννη, για να αναχωρίσουμε για Bratislava. Η διαδρομή διήρκησε μόνο 1 ώρα και 10 λεπτά. Φεύγοντας από Βιέννη αποχαιρετούσαμε τα νεοκλασσικά κτήρια και στη διαδρομή παρατηρούσαμε τα μικρά «καταφύγια» των ψαράδων στις όχθες του Δούναβη, ξύλινα και περιτριγυρισμένα από δάσος. Επίσης μικρά και γραφικά χωριά διακρίνονταν δεξιά και αριστερά μας. Το σκηνικό δεν άλλαξε ιδιαίτερα μέχρι την Bratislava.
Μπαίνοντας στην σλοβάκικη πρωτεύουσα αντικρίσαμε την εικόνα μίας ανερχόμενης ευρωπαϊκής πλέον πόλης με διάφορες διαφημιστικές πινακίδες να καλύπτουν τις προσόψεις των κτηρίων αλλά και σε πολλά από αυτά να κυματίζει η Ευρωπαϊκή σημαία . Το catamaran σταμάτησε στην προβλήτα και κατά την αποβίβασή μας, μας προσέγγισε μία ψηλή, λεπτή, ξανθιά κοπέλα - χαρακτηριστική σλοβάκα - για να μας προτείνει την ξενάγηση με ένα κόκκινο τρενάκι στα μνημεία της παλιάς πόλης.
Ξεναγός μας ο George, ένα νεαρό παιδί με άριστη γνώση των αγγλικών και των γερμανικών, μας υποδέχθηκε με πολλή χαρά και προθυμία να μας μάθει την ιστορία της πόλης του.
Ξεκινήσαμε και η πρώτη στάση ήταν το Εθνικό Μουσείο της Σλοβακίας το οποίο όπως μας ανέφερε ο George είναι το μεγαλύτερο μουσείο και πολιτιστικό ίδρυμα στη Σλοβακία. Περάσαμε στην συνέχεια μπροστά από το Casino της πόλης και έπειτα κάναμε μία στάση μπροστά στο Σλοβάκικο Εθνικό Θέατρο. Εκεί ο George μας παρουσίασε και ένα άλλο «μνημείο» της πόλης του, με περίσια περιφάνεια, ένα υποκατάστημα των McDonald’s. Εκεί φάνηκε άλλωστε και το απωθημένο που είχε αφήσει πίσω της η Σοβιετική επιρροή. Οι επιβάτες αντέδρασαν με ειρωνικά χαμόγελα στην αναφορά αυτή.
Επόμενη στάση : Εθνική Τράπεζα της Σλοβακίας. Ένα μοντέρνο γυάλινο κτήριο, με μία γιγάντια απεικόνιση του κέρματος του ενός Ευρώ η οποία σου υπενθημίζει το πόσο σημαντικό είναι για τους Σλοβάκους η εισαγωγή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον Δυτικό πιά κόσμο. Δίπλα ακριβώς και σε ένα κτήριο με «μοντέρνα» αρχιτεκτονική, με σχήμα ανάποδης πυραμίδας, στεγάζονται τα κεντρικά γραφεία της κρατικής ραδιοφωνίας. Τελευταία στάση μας με το τρενάκι ήταν το Κάστρο της παλιάς πόλης το οποίο έγινε γνωστό από την πριγκίπισα Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας η οποία έγινε βασίλισσα της Ουγγαρίας το 1740 και κατοίκησε στο κάστρο για να βρίσκεται κοντά στην γεννέτηρά της την Βιέννη και την πρωτεύουσα του Βασιλείου της την Βουδαπέστη. Εκεί η θέα είναι απλά μαγευτική, ο Δούναβης ρέει προς την Μαύρη θάλασσα κάτω από το Κάστρο. Ο George έρχεται προς το μέρος μας και μας λέει πως από το Κάστρο βλέπει κανείς ξεκάθαρα τις δύο όψεις που έχει πραγματικά η πρωτεύουσα: την καλή, ζωντανή και τουριστική μεριά και την άχαρη, άσχημη και μή τουριστική μεριά. « The other side of the city isn’t pretty » λέει στον πατέρα μου. Και όντως έτσι ήταν. Από την μία βλέπεις τα χαμηλά σπιτάκια με τις κεραμυδοσκεπές και τους ήρεμους, καθαρούς δρόμους και από την άλλη διέκρινες ψηλές, αδιάφορες πολυκατοικίες, στιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη, νέφος και στο βάθος τις δεκάδες καμινάδες από τα εργοστάσια.
Η βόλτα μας με το τρενάκι έφτανε στο τέλος της. Ο οδηγός μας άφησε σε ένα από τους κεντρικούς δρόμους από τον οποίο είχαμε πρόσβαση στην παλιά πόλη.
Μπαίνοντας στην παλιά πόλη νομίζεις πως μπαίνεις σε σκηνικό ταινίας ή μάλλον σε κάποιο κουκλόσπιτο. Όλα είναι καθαρά, ήρεμα... Τα διάφορα χρώματα στις προσόψεις των κτηρίων και το πόσο προσεγμένα είναι σου δίνουν την εντύπωση πως μάλλον αυτό που αντικρίζεις δεν είναι αληθινό. O George μας πρότεινε να πάμε να δούμε την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και μετά να φάμε στο Seigner... Πρώτα πήγαμε στην πλατεία. Όταν φτάσαμε είδαμε μπροστά μας την Ελληνική πρεσβεία, την Ιαπωνική και την Γαλλική, ένα Βιεννέζικο καφέ και μια εκκλησία... Στο Κέντρο της πλατείας γίνοταν ένα μίνι bazar όπου οι τουρίστες είχαν την ευκαιρία να αγοράσουν διάφορα μικρά souvenirs από τις διάφορες παράγκες... Τα κέλυφη των αυγών, βαμμένα σε διάφορα χρώμματα λόγω του Πάσχα, μπαλίτσες μάλλινες όπου πάνω ήταν γραμμένο το όνομα Bratislava.
Αποφασίζουμε να πάμε να φάμε πάντα υπό τις οδηγίες του ξεναγού μας. Το εστιατόριο δεν απείχε πολύ, άλλωστε όλα στην παλιά την πόλη είναι κοντινά. Φτάνουμε στο κεντρικό δρόμο Έξω από το εστιατόριο υπήρχε μία χρυσή πλάκα στην οποία ήταν γραμμένη η ιστορία μίας εκ των πιό παλιών οικογενειών της Σλοβακίας... των Seigner... Καθόμαστε και περιμένουμε τον σερβιτόρο να πάρει την παραγγελία. Όταν πιά του εξηγούμε τι θα πάρουμε μας ρωτάει εάν θέλουμε κάτι να πιούμε. Λέμε πως θέλουμε κρασί και γύρνόντας προς το μέρος μου μου λέει «We have also Coca Cola if you want» . Εγώ του απάντησα πως δεν ήθελα και μου απαντάει με λίγο παραξενεμένο ύφος «We have Diet Coca Cola also....». Ο τρόπος προσέγγισής του πρόδιδε ένα αίτημα για δυτικό τρόπο ζωής.
Η ημέρα μας συνεχίστηκε στα διάφορα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης όπου υπήρχαν μικρά μαγαζιά με αντίκες και μικρές galleries. Σκεφτήκαμε λοιπόν να περάσουμε στην απέναντι όχθη και να πάμε σε ένα ψηλό γυάλινο πύργο, το οποίο είχαμε δει απο το καράβι την ώρα που φτάναμε στην Bratislava και ρωτώντας μας το πρότειναν σαν ένα ωραίο και μοντέρνο καφέ με πανέμορφη θέα στον Δούναβη και με πανοραμική θέα της πόλης. Εκεί τελείωσε και η τουριστική μας βόλτα στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας. Γυρίσαμε στον τόπο συνάντησής μας με τους υπόλοιπους τουρίστες και μπήκαμε στο πλοίο για την επιστροφή μας στη Βιέννη.